«Գետաշենում շրջափակման մեջ էինք ընկել: Գրոհով շրջափակումը ճեղքելն անհնար էր, քանզի մեր ուժերը փոքրաթիվ էին: Ստիպված պետք է ժամանակ շահեինք, բայց սովը ճնշում էր, սննդամթերքը վերջացել էր ու որևէ օգնության հուս չկար: Մեկ էլ հանկարծ ուտելիք հայտնվեց: Պարզվեց, որ մեր Արջն է մի քանի տղաների հետ անցել թշնամու թիկունք, հայթայթել սնունդ ու հասցրել մեզ», - ամեն առիթով պատմում է ազատամարտիկ Գնել Հակոբյանը:
Արջը թշնամիների սարսափն էր դարձել: Նրա հերոսությունների և քաջագործությունների մասին առասպելներ էին պատմում: Մարտադաշտում այդ փոքրամարմին ու լռակայց քսանութամյա երիտասարդն իսկական դյուցազն էր դառնում:
Պատերազմում շատ շուտ պարզվեց, որ նա ջոկատում ամենաքաջ ու անվեհեր մարտիկն է: Նա կարծես ջոկատի ողնաշարը լիներ: Տղաները նրան Արջ կոչեցին հենց առաջին օրից` կազմվածքին չհամապատասհանող, տիտանական ուժի համար: Ծանր հակատանկայ
...
Շարունհակություն »
| |