Հարցին, թե որքանով է աճել պատերազմի վերսկսման հնարավորությունը` Շ.Քոչարյանը նշել է, որ Ադրբեջանը միշտ էլ կփորձի առաջին իսկ հնարավորության դեպքում հարցը ուժով կարգավորելու քաղաքականություն իրագործել:
«Այն քաղաքականությունը, որը Ադրբեջանը ի սկզբանե որդեգրել էր ինքնորոշված Լեռնային Ղարաբաղի նկատմամբ, մնացել է անփոփոխ: Լիովին իրավական պահանջին, որը այն ժամանակ տեղավորվում էր նաեւ ԽՍՀՄ օրենսդրության շրջանակներում, Ադրբեջանը պատասխանեց ուժով` ջարդեր Սումգայիթում, Կիրովաբադում, Բաքվում, այնուհետ էթնիկական զտումներ Լեռնային Ղարաբաղի շուրջ եւ բուն Լեռնային Ղարաբաղում, այնուհետ` լայնածավալ ռազմական ագրեսիա: Այդ քաղաքականության էությունը չի փոխվել, եւ միայն պարտվելով պատերազում, Ադրբեջանը խնդրեց զինադադար: Իհարկե, եւ ՀՀ-ն, եւ ԼՂՀ-ն քաջ գիտակցում են, որ Ադրբեջանը միշտ էլ կփորձի առաջին իսկ հնարավորության դեպքում հարցը ուժով կարգավորելու քաղաքականություն իրագործել»:
Ինչ վերաբերում է հավանականությանը, ԱԳ նախարարը նշել է, որ «Ադրբեջանը հույսը դրել է նավթադոլարների հոսքի վրա, հսկայական ռազմական բյուջեի եւ իր բնակչության թվաքանակի ավելացման վրա, իր միջազգային հեղինակության աճի վրա»:
«Սակայն ես հաճախ բերում եմ հետեւյալ օրինակը. ենթադրենք, Ադրբեջանի այդ բոլոր տեսակի ռեսուրսների աճը համապատասխանում է նրանց քարոզչամեքենայի հայտարարությանը: Արդյոք Ադրբեջանը կունենա այն ռազմական հզորությունը, ինչ Չինաստանը, արդյոք նա կունենա այն տնտեսական ներուժն ու միջազգային հեղինակությունը, ինչ Չինաստանը, արդյոք նա կունենա այն բնակչությունը, ինչ Չինաստանը: Ակնհայտ է, որ ոչ»:
Պարզաբանելով, թե ինչու է բերում հենց Չինաստանի օրինակը` ՀՀ ԱԳ նախարարի տեղակալը ասել է. « Հարց է ծագում, թե ինչո՞ւ ունենալով այդ ամենը` Չինաստանի ղեկավարությունը ունի նաեւ իմաստություն ուժով չի լուծում Թայվանի հարցը: Եվ դա այն պարագայում, երբ Թայվանը չինական պատմական հող է եւ բնակեցված է չինացիներով: Մինչդեռ Արցախը հայկական պատմական հող է եւ բնակեցված է հայերով»:
«Այնպես որ, խնդիրը սոսկ թվաբանությունը չէ, կան բազում գործոններ, որոնք էապես խոչընդոտում են ուժային լուծմանը: Եվ վստահ եմ, որ Ադրբեջանի հնարավոր սադրանքները միայն կմոտեցնեն մեր հիմնական նպատակի իրականացմանը` ԼՂՀ միջազգային ճանաչում: Եվ վերջապես, մեր իսկ փորձը ցույց տվեց, որ քանակական առավելության պայմաններում Ադրբեջանը ջախջախիչ պարտություն կրեց պատերազմում: Խոսքը հենց Ադրբեջանի սանձազերծած պատերազմի մասին է, որից հետո, նա փորձում է հանդես գալ տուժողի կեցվածքով ու հայկական կողմին անհեթեթ մեղադրանքներ ներկայացնել:
Ի վերջո, պատերազմի գնացողը դրա մասին նախօրոք չի հայտարարում: Եթե Ադրբեջանը համոզված լիներ, որ կարող է ուժով լուծել Լեռնային Ղարաբաղի հարցը, վաղուց կփորձեր լուծել այն», - եզրափակել է Շավարշ Քոչարյանը:
/Aysor.am/
