«Անկախ Հայրենիքը անհրաժեշտ է հենց նրա համար, որ ձեզ՝ հոգով թզուկներիդ, դարձնե կատարյալ մարդ և Հայ, արժանի անկախության...» Գարեգին Նժդեհ
Երկրային ժամանակի սկզբում առաջացած Ազգերր, որոնք ծնունդ առան երկրի կենտրոնական մասում, գլխավոր մայր լեզվի տրոհման հետևանքով ձևավորվեցին և բաժանվեցին որպես այլ լեզվամտածողության խմբերի ու բնական մղղումներով տեղից տեղ շարժման հաջորդական ալիքներով տարածվեցին և սփռվեցին աշխարհի չորս մասերում։ Ինֆորմացիայի և նյութի միջև տեղի ունեցած ակտիվ փոխակերպման մեխանիզմով ձևավորվեց տարբեր ազգերի բազմամիասնության ներդաշնակ ապրելու միջավայրր։ Յուրաքանչյուրր նրանցից, տիրոջ լիիրավ իրավունքով կրեց բնակության իր համար նախատեսված շրջանը, որր րնդունվեց Ազգի ինքնաճանաչման գերագույն ակտում, որպես սրբագույն Հայրենիքի ու Ազգի բնօրրանի զաղափար։ Երկրի կենտրոնն ու վերոնշյալ շրջաններր, չեն նախանշվում որպես միայն աշխարհագրական դիրքեր, այլև իրենց մեջ ներառում են որոշակի խորհրդավոր իմաստներ, պայմանավորում են աշխարհընկալման և միայն դրանց համապատասխան արտահայտելու յուրօրինակ բազում խորհրդանիշներ, կոդեր ու արժեհամակարգեր։ Աշխարհագրական միջավայրի և մարդու միջև ի սկզբանե ունեցավ ոգեղեն և օրգանական փոխադարձ կապ, որր համաշխարհային նոր քաղաքակրթությանց համար այլևս անհերքելի գիտական աքսիոմա է։
Եվ հենց այսպիսին է Հայ ազգի առանձին անհատականությանց ոգու և կամքի միաձուլումր ամբողջ ազգի անմարելի ոգեղեն ուժին և նրա որպես մեկ ամբողջական հավաքականության փոխադարձ կապր հարազատ և նվիրական միջավայրին՝ Երկրի կենտրոնն համարվող Հայերի Հայրենիքին։ Յուրաքանչյուր անհատ Հայի ոգեղեն ուժր շաղախված է ամբողջ Հայ ազգի միասնական ու անհաղթահարելի ցեղային ոգու կամքին իր մեջ ներառելով ի վերուստ տրված Հայկական Բարձրավանդակր, որպես հայրենի հարազատ միջավայր ու Ազգի բնօրրան և հենց այստեղ էլ ձևավորվելով և հզորացնելով Աստվածազոր ու արարչական Հայկական ազգային պասսիոնարիզմր։ Սակայն պասսիոնարիզմր չի կարող առաջանալ և ձևավորվել խառր ժողովուրդների և կամ ձուլման միջոցով էթնիկ, ազգային սպեցիֆիկ հատկություններր կորցրած խմբերի պարագային։ Նույնպես էլ հայկական պասսիոնարիզմր կարող է առկա լինել, երբ Հայ ազգն հաստատված է միայն և միայն իր բնօրրանում, իմա՝ Հայկական Բարձրավանդակում, ուր և սահմանվում է մշակութային, պատմական, էթնիկական, ոգեղեն և օրգանական մեկ րնդհանուր ամբողջությունր։ Հայկական Լեոնաշխարհր, որր շրջանակվում է որպես ի վերուստ տրված աշխարհագրական այն տարածությամբ, որին են միայն հարազատ Հայ արարչամարդու հոգևոր և նյութական հատկանիշներն ու տեղայնական ցեղային սպեցիֆիկ բնորոշումներր, տիեզերական հավերժության մեջ անփոփոխ է, կայուն և հավիտենական։
Ցեղային աշխարհայեցողության րնկալմամբ մեր Ազզր և մեր Հայրենիքր Բացարձակի ու Հավերժի հարթության մեջ կազմում են մեկ միասնական և անքակտելի ամբողջություն։ Հայ ազգր իր աննախադեպ բարձր անհատականությամբ և կամ ազգային հավաքական դրսևորումներով հարատևելի է միայն իր Հայրենիքում՝ Հայաստանում։ Դա ապրող և արարող մեկ ամբողջական օրգանիզմ է, օժտված բարձրագույն հատկանիշներով, որր զուգահեռ փոխադարձ կապվածություն ունենալով տիեզերքի ամբողջության հետ իր միսսիան է իրականացնում տիեզերական ամբողջի ներքին հավասարակշռությունր պահպանելու և կայունացնելու գործում։ Հայ ազգային պասսիոնարիգմի զարզացումը հատկանշվում է նաև Գերագույն Կամքի և Ազատ Կամքի փոխկապվածության ու զուգահեռաբար փոխգործունեության ազդեցությամբ.
Ազատ Կամքի գործունեությունր պայմանավորվում է արդեն իսկ հաստատված հավասարակշոությանց խախտմամբ.
Գերագույն Կամքը՝ ոպղված է նոր հավասարակշոռւթյռւնների ստեղծմանր, տալով ներդաշնակություն տարածական և ժամանակային ողջ համակարգին։
Պատմական գործընթացներն ու զարգացումները, որոնք ուղղորդվում են տվյալ ժամանակաշրջանի ներքին և կամ արտաքին առկա պայմանավորվածությամբ՝ «գոյապահպանման անհրաժեշտություն, ազատագրական պայքար, մյուս կողմից ցեղային ոգու կորուստ, պետությանց փլզումներ և այլն», զուգորդվում են տիեզերքի զարգացմանր ուղղված ընդհանուր ընթացքին, որը կարող է բնականորեն ակտիվացնել պատմական իրադարձություններով և կամ ընդհակառակը դրանք պասիվացնել, կոնսերվացվել։ Սակայն Գերագույն Կամքին հակառակ և կամ ընդդիմացող զուգահեռ զարգացումները դատապարտվում են ոչնչացման։ Այդպես են ոչնչացվել մի շարք կայսրություններ և քաղաքակրթություններ։
Հայ ազգը իր էությամբ Աստվածամարդ անհատականությանց սպեցիֆիկ տեսակի և իր բազմաձևերի մեջ որպես բազմազանության ու անկրկնելիության մեկ հավաքական ամբողջություն է։ Ցեղային ոգին կրող նրա յուրաքանչյուր Արիան անհատը միակն է, եզակին, տարբերվող և անկրկնելի ամբողջ տիեզերական մեծության ցանկացած մասնահատվածում։ Յուրաքանչյուր Արիան ի.սկզբանե օժտված է միայն իրեն հատուկ ոգեղեն ուժի և իր ցեղային կամքին հարիր անկրկնելի հատկությամբ։ Դա սահմանվում է մի կողմից անրնդհատ զարգացող տիեզերքից ուղղորդվող ինֆորմացիոն էներգիայի և մյուս կողմից էլ պատմամշակութային ու համաշխարհային քաղաքակարթությանց զարգացումներում նրա մասնակցության և աստիճանի չափով։ Ինֆորմացիայի և օրգանական նյութի միջև տեղի ունեցող փոխակերպման հավերժ գործրնթացը իրենից ուղղորդում է և բերում Արիանի յուրովի ինքնաարտահայտմանր և մարդկային գոյության վիճակից դեֆերենցման միջոցով մարմնավորում և արարում ընդհանուր բազմազանությունից խիստ տարբերվող իր առանձնահատուկ տեսակր։ Յուրաքանչյուր անհատականացված ՀայԱրիան, ցեղային աշխարհարնկալման ու միայն իրեն հատուկ ինքնաճանաչման գերագույն ակտով ընդունած ազգային գաղափարախոսության իրականացման բազմաուղղվածության լոզիստիկայի մեջ գտնում է իրեն նախանշված ուղին և իրեն վերապահված սրբագույն Առաքելությունը, աշխարհն արտահայտելու խորհրդանիշների ամբողջական իր համակարգն ու արարում իր մշակույթր։ Այսպիսով է, որ նա ճանաչվում է որպես զանազանելի և ընդունելի բոլոր ժողովուրդների և քաղաքակրթությունների կողմից։
Սակայն երբ բզկթված ու մասնատված է Հայրենիքր, ապա խաթարվում է նաև Հայերի էության ամբողջականությունը, խիստ պասիվանում և թուլանում է նրա պասսիոնարիզմը։ Կորցրած Հայրենի տարածքները, որպես նվիրական միջավայր, կտրվում են ցեղի ոգեղեն և օրգանական փոխկապակցվածությունից և զրկվում նրա պոտենցիալ ներուժից։ Այս իրողության հետևանքով զարգացումներր րնթանում են պասիվ և հաճախ էլ ուղղորդում են մի կողմից դեպի տարածքի անապատացման իսկ մյուս կողմից էլ դեպի ցեղի մասնակի փչացման։
Մինչդեռ Հայրենիքը՝ միակ կայուն և անվտանգ օջախը լքաց Հայերը սփռվելով այլ և օտար մայրցամաքներում, Ցեղային ոգու և միջավայրի անհամատեղելիության պայմաններում նույնպես կորցնելով ազգային պասսիոնարիզմը, ենթարկվում են օտարի ձուլման, ազգային ինքնության կորստի և իր իսկ էության տեսակափոխումի։
Հայկական Բարձրավանդակի, իմա՝ պատմական Հայաստանի ամբողջական ու լիիրավ սահմանների վերականգնումր և նրա միակ տիրոջ մենաշնորհի իրավունքը վերապահված է միայն այդ միջավայրին հարազատ և հոգևոր ու նյութական նվիրվածության հատուկ գծերով բնորոշ Հայերին։ Միայն մենք ենք, որ կարող ենք մեր իսկ հայրենի միջավայրում արարել, կերտել, ստեղծել ազգային պետություն և պետականություն, ներդաշնակորեն զարգանալ և հարատևել։ Մեզ՝ ԱրիանՀայերիս է միայն ի վերուստ տրված տիեզերական իմաստության, Ցեղային աշխարհընկալումի և երկրի վրա բոլոր ժամանակների քաղաքակրթությանց գոյության համար Կենաց Ծառի ձևավորման առաքելությունր, միաժամանակ լինելով ու մնալով համայն մարդկության միակ, անփոխարինելի և ի սկզբանե տրված Կենաց Ծառը։
Հայկական Լեռնաշխարհր որպես Կյանքի և Արարման, Ակունքի և Փրկության սրբագույն Երկիր, կատարում է հոգևոր և տիեզերական էներգիայի անսպառ պաշարների, Աստվածային իմաստությանց, կյանքի ու մահվան խորհրդավորության յուրահատուկ կոդերի մի մեծ շտեմարանի դեր։ Նրան է տրված պատմական և տիեզերական բոլոր հանգույցային իրադարձությունների զարգացման միջնորդի առաքելությունն ու տիեզերական ցիկլի բռնկման և հանգման վերջակետին հասցնելու մենաշնորհր։ Այն հանդիսանում է տիեզերական և երկնային էներգիայի փոխադարձ կապի կենտրոնը և ակտիվանում է միայն այն պարագային, երբ հանգչում է պատմատիեզերական հզորազույն մի մեծ ցիկլ, սկզբնավորելով մի նոր բռնկում։ Երկրի զարգացումներում այն արտահայտվում է հին քաղաքակրթության կործանման և նրան փոխարինող նոր քաղաքակրթության ստեղծումով։ Եվ սա է այն հանգույցային կետր, երբ մեկ զուգահեռների վրա են հայտնվում Տիեզերքն ու Պատմությունը, ժամանակն ու Հավիտենականությունը։ Եվ այս յուրահատուկ սահմանագծումներով երկրի կենտրոն հանդիսացող Հայկական Բարձրավանդակը, չի կարող իր վրա կրել այլ և օտար քաղաքակրթություններից դուրս մղղված խառնածին քոչվոր խմբերին։ Նույնպես էլ այստեղ հիմնված պետություններր չեն կարող հանդիսանալ որպես ներդաշնակ և կայուն երկրներ, քանի դեռ Հայը վերջնականապես ու ամբողջությամբ չի զբաղեցրել հայրենի լեռնային տանիքր իր բնական թեքություններով և չի համալրել միջավայրի էներգետիկ ուժր ազգային պասսիոնարիզմով։
Ներկայիս համաշխարհային քաղաքակրթությունը չի կարող հարատևել առկա նյութապաշտական աշխարհակարգում, ուր այլևս խախտված են Տիեզերական և Երկրային օրենքները։ Ամբողջապես սպառված են մարդկային առողջ կենսաձևի, տեսակի և մտայնության բոլոր պաշարները։ Ազգերի և ժողովուրդների հոգևոր ու նյութական միջավայրը ախտահարված է կեղծ արժեքներով, արդարամտության, պարկեշտության և բարոյականության անգիտությամբ։ Այս քաղաքակրթությանր մաս կազմող բզկթված Հայկական Լեռնաշխարհն ու աշխարհի չորս մասերը գաղթած բնիկ տերերր նույնպես մեծամասամբ ենթարկված են համընդհանուր ախտոտման։ Եթե սփռված Հայերից քչերին է հաջողվել պահպանել իրենց ազգային ունիտարիզմն ու պասսիոնարիզմր, այն արտահայտելով մեծ համաշխարհային պատմամշակույթում ունեցած իրենց նշանակալի դերակատարութամբ, ապա Արարման և Կյանքի աղբյուր Հայաստանի արդեն վարչատարածք հանդիսացող այս բզկթված հողակտորում, այլևս ազգային ու ցեղային ոգին կորցրած, օտարին ու օտար արժեքներր որդեգրած ժամանակակից կեղծահայ միջակությանց տարրերի միակ սրբությունը տասնհինգ ամյա դրամն է հանդիսացել և դրամի հուշարձանր դրամավարչական շինության առջև ցցուն, որպես մշակութային կոթող և որպես բագին։
Մինչդեռ ներկայումս գերիշխող վայրի նյութապաշտական աշխարհակարգին գալիս է կործանելու մի նոր աշխարհայացք, Աստվածաորդի մի նոր ՀայԱրիան, որր ներդաշնակորեն համատեղելու է Տիեզերականն ու Երկրայինը, Ոգին և Նյութը, Գիտությունն ու Կրոնը, Ազգն ու Հայրենիքը որպես մեկ հավաքական ամբողջություն։ Նոր
աշխարհայացքը ՀայԱրիանների Ցեղային ոգու, կենսափորձի, առաքելության, պատմամշակույթի, տեսակի, ավանդական արժեհամակարգի ու Հայկական Սրբագույն Լեռնաշխարհի Տիեզերական փոխկապվածության մեկ ամբողջական հանրագումարի գաղափարախոսության հիմքն է և ուղեցույցր։ Միայն և միայն Ցեղային անմահ ոգու կրողների ժառանգականության ու մշակույթի մեջ է գաղտնագրված և պահված աշխարհայացքի և Տիեզերական Բարձր Օրենքներ-ի կոդերը։ Մինչդեռ արդեն իսկ հասունացած է Աստվածահաճ ցեղամարտի անհրաժեշտության գիտակցումր, որի միջոցով Հայկական Լեռնաշխարհը կթոթափի իր ուսերից կեղծահայի և օտարի ծանրությունն ու վերագտնելով իր ամբողջռւթյանր պակասող Ազգն ու տարածքները, կործանված քաղաքակրթությանց փլատակների տակից կհառնի որպես մի նոր Կենաց Ծրագիր համայն մարդկության փրկության ու զարգացման համար։
Սակայն՝ սա դեռ ՀայԱրիանների ամբողջական միսսիան չէ, այլ միայն նրա Տիեզերական Մեծ Ծրագրի նոր քաղաքակրթությանց տարածքի արարման ու կարգավորման ընդամենը մի փոքր հատվածը։
Արմենակ Մնջոյան
|
